disaster against Hannover, Glory against Leverkusan!

آدم می‌مونه که بعد از افتضاح واقعی بازی در برابر هانوفر که به باخت 1-0 بایرن در خونه خودش منجر شد چطور می‌شه انتظار داشت تیم در زمین لورکوزن نتیجه بگیره؟‌ اول از بازی مقابل هانوفر شروع می‌کنم. بایرن بازی بد کم نداشته ولی بازی‌های به این بدی واقعا نادر هستند. بایرن انقدر بد بود و من به قدری از تیم ناامید شدم که اگر دست من بود ماگات و دو سه تا بازیکن رو همون موقع اخراح می‌کردم! هیچ خلاقیتی در تیم دیده نمی‌شد و بایرن به هیچ وجه قادر نبود دفاع هانوفر به رهبری میشاییل تارنات رو باز کنه. ماگات بعد از بازی اعلام کرد که هیچ وقت تیمش رو انقدر ضعیف ندیده بود و هوینس بر خلاف انتظار آرام بود، از اون آرامش‌هایی که بوی طوفان و تغییرات رادیکال می‌داد.
در بازی با لورکوزن اما اوضاع خیلی بهتر بود. نیمه اول بایرن اگرچه عالی نبود، ولی خوب بود. لورکوزن هم از اون چیزی که انتظار می‌رفت قوی تر بود. گل سالی حمیدزیچ و برتری یک بر صفر در نیمه اول کاملا عادلانه بود. در همون آغاز نیمه دوم لورکوزن گل مساوی رو زد. من امروز به عینه دیدم که چرا دروازه‌بان‌ها از این توپ‌های جدید انقدر ناراضین! الیور کان نتونست تشخصی بده که شوت بارنتا دقیقا کجا می‌ره، به همین خاطر نتونست توپ رو خوب دفع کنه و توپ جلوی پای کیسلینگ قرار گرفت که اگر اشتباه نکنم فصل پیش در نورنبرگ یک گلزن قهار بود. بعد از گل هم لورکوزن با رهبری اشنایدر در برابر بایرن کم نیاورد. من نمی‌دونم چرا همه جلوی بایرن یک دفعه یک بازیکن فضایی می‌شن!! در بازی مقابل هانوفر هم بازیکنان این تیم بعضی‌ وقتها حرکتهایی می‌کردند که آرسنال و چلسی در اوج آمادگی نشون می‌دن! لورکوزن هم در این بازی گاهی طوری هماهنگ نشون می‌داد که آدم از اینکه در جدول اول نیستند تعجب می‌کرد. به هر حال لورکوزن به گل دوم هم رسید و مشخص کرد که پست هافبک دفاعی در بایرن به درستی پر نشده! معلوم نیست اوتل در اون صحنه چی کار می‌کرد. اما بازیکنان بایرن که می‌دونستند در صورت باخت زیر فشار انتقادها خرد می‌شن در اون فشار روانی وحشتناک واقعا شخصیت جنگندگی و قهرمانی خودشون رو نشون دادند. دو گل از دمیکلیس و پیزارو در سه دقیقه نتیجه رو 3-2 به نفع بایرن تغییر داد. گل دمیکلیس خیلی مهم بود چون هم خودشو از فشار انتقادهای وحشتناک بعد از عملکردش در بازی با هانوفر نجات داد و هم روحیه تیم رو کاملا برگردوند. پیزارو هم همیشه کار خودش رو بلده. تنها اشکالی که می‌شه به پیزارو گرفت اینه که یک مقدار خودخواه شده و کمتر حاضره به در موقعیت‌های بهتر به هم تیمی‌هاش پاس بده. صحنه‌ای که در بازی با فرانکفورت بر سر پنالتی زدن با روی ماکای به وجود آورد هنوز تازه است. با این حال کلودیو مهاجم بسیار عالی هست. در هر حال بایرن در یک بازی به یاد ماندنی تونست لورکوزن رو در خانه حریف شکست بده و نباید اجازه بده مومنتوم مثبت به وجود اومده از دست بره. در بازی با اشتوتگارت خواهیم دید که بایرن می‌تونه مجددا موفق باشه یا مثل روند معمول این فصلش دوباره خواهد لغزید.