باخت دردناک از دورتموند

اولین بازی در نیم فصل دوم رو بسیار بد باختیم. 3-2 از دورتموندی که اصلا قوی نبود و اصلا هم خوب بازی نکرد. کلا 5 یا 6 تا سانتر روی دروازه بایرن انجام شد که 3 تاش گل شد! لوسیو و ون بویتن رفته بودن گل بچینن و فلیپ لام باید جلوی دروازه هد می‌زد! هر چی سانتر روی دروازه شد به یک فرصت خطرناک برای دورتموند تبدیل می‌شد. بایرن در این بازی خوب نبود ولی اونقدر هم بد نبود که از دورتموند ببازه. بایرنیها در اوایل بازی دورتموند رو دست کم گرفته بودند. دورتموند هیچ بازیکن بزرگی در ترکیبش نداشت (شاید فقط متزلدر) ولی بازیکنانش دو برابر بایرن انگیزه داشتند. بعد از اینکه دورتموند گل اول رو زد بایرن به خودش اومد و با فقط کمی زحمت بازی رو 2-1 کرد. واقعا دورتموند هر چقدر هم که تلاش می‌کرد در اون سطحی نبود که دو گل دیگه به بایرن بزنه. آخه این چه دفاعی بود؟ کل سازمان دفاعی تیم وحشتناک افتضاح بود. اصلا غیر از فلیپ لام و ویلی سانیول هیچ کدوم از بایرنیها خوب بازی نکردند. پیزارو بسیار بد بود. شواین اشتایگر در پست هافبک تهاجمی از پس هافبکهای دفاعی دورتموند بر نیومد. اسکار بازی بد رو باید به دمیکلیس داد. در حد یک بازیکن آماتور بازی می‌کرد. دفاعهای وسط هم که شاهکار کردند. ماگات باید بسیار سختگیرانه لوسیو رو تنبیه کنه که انقدر دفاعو ول نکنه بره جلو. اصلا اون بازیهای دوستانه به چه درد می‌خورد؟ بایرن از هیچ نظر آمادگی شروع نیم فصل رو نداشت. من نمی‌دونم چرا از وقتی ماگات به بایرن اومده همیشه در اوایل نیم‌ فصلها بایرن انقدر بد بازی می‌کنه (در اواخر دوران هیتزفلد هم همینطور بود!). با تمام این احوال بایرن می‌تونست به راحتی دورتموند رو شکست بده. واقعا چه سه امتیاز مفتی رو از دست دادیم. اینجور باختها واقعا دردناک هستند. مشاهده اینکه شالکه و برمن چطوری حریفانشون رو شکست دادند مثل پتکی بر سر ما طرفداران بایرن بود. در بازی بعدی باید حداقل دو برابر بهتر باشیم. من جای ماگات بودم بعد از بازی به هیچ کس رحم نمی‌کردم. بدترین تنبیهی که قانون و قرارداد اجازه می‌داد رو در حق بازیکنان داخل زمین اعمال می‌کردم. واقعا اون شبم خیلی خراب شد و هنوز هم عصبانیم. آخه چطور از دورتموند باختیم؟ چیزی که ممکنه این درد رو کم ‌کنه یک برد حداقل 3-0 در بازی بعدی هست.